To już trzeci tydzień, kiedy z moimi Szkrabami jesteśmy w
sanatorium. To wspaniały czas, by w kilku metrach kwadratowych móc
albo się wzajemnie powybijać albo ułożyć przyjacielskie relacje.
,,Mamo, bo on na mnie spojrzał!” ,,Mamo, bo ona ciągle śpiewa tę
głupią piosenkę, a mnie to denerwuje!” Hmm… Żebym ja nie wybuchła w
końcu z tym, co mnie denerwuje, bo skończy się ta miła atmosfera…
„Mamo! Ona wypiła moją wodę!”. Od tłumaczenia, czy to cię zabolało,
czy coś ci ubyło, czy coś się stało, że on, czy ona zrobiła to, czy
tamto, głowa pęka mi w szwach. A wszyscy mówili: ,,Odpoczniesz
sobie! Zazdroszczę, trzy tygodnie wolnego! Też bym tak chciała!”.
Nabrałam książek, wypisałam listę rzeczy, które z dala od domu, mogę
jednak nadrobić… „Przecież będę miała czas!!!!”.
Po półmetku wnioski wysuwam następujące:
1. Nawet jedna strona książki nieprzeczytana. Za to dziecięce
książeczki wszystkie! Leżąc jak śledzie wieczorami w łóżku, jedno z
jednej, drugie z drugiej strony, połykamy kolejne bajeczki.
2. Przez pierwszy tydzień nawet 3 kawy nie dawały rady na zmęczenia.
Może aklimatyzacja, może bieganie na zabiegi, stołówkę oddaloną
kilkaset metrów od sanatorium (bo akurat jest w przebudowie). W
zamian za to, jak policzyliśmy,
6 godzin spacerów na świeżym powietrzu CODZIENNIE. Co - w porównaniu
z ,,normalnością” naznaczoną jedynie kilkoma krokami z samochodu i
do samochodu - jest po prostu gigantyczną dawką tlenu.
3. Nawet raz się nie umalowałam (czasem Kuracjuszki 80+ wyglądają
lepiej, niż ja), nie założyłam jedynej sukienki, którą
wzięłam (sama nie wiem na jaką okazję). Za to cały czas spędzony w
dresach, grając z dziećmi w gry, tarzając się po wątpliwej czystości
podłodze i skacząc z nimi jak dziecko po i tak wystających już z
łóżka sprężynach.
4. No i po kolejnej potyczce słownej moich najukochańszych Dzieci,
nasunęła mi się myśl, że w tych wszystkich kłótniach, my chcemy mieć
rację, a gdzie w tym wszystkim wzajemne relacje? Tak jak w świecie
dorosłych, tak i u dzieci konflikty rodzą się z braku komunikacji.
Najczęściej mamy dobre intencje, ale nie potrafimy wyjść z całej
plątaniny oskarżeń, urażonej ambicji. A przecież każdy z nas inaczej
widzi świat. I z tymi różnymi wizjami próbujemy się dogadać, ale
jakoś nam nie wychodzi. Nie udaje nam się to, kiedy zamykamy się na
komunikaty innych, stawiamy bariery i po prostu nie chcemy poznać
czyjegoś innego spojrzenia na sprawę. Wtedy rodzą się konflikty i
coraz trudniej się porozumieć. Cóż więc robić, by pomimo różnicy
poglądów i doświadczeń umieć się dogadać? Zacznijmy od unikania
sformułowań: Ty zawsze, Ty nigdy… Zamiast ,,jesteś bałaganiarzem”
powiedz: ,,kiedy widzę Twoje ubrania w różnych miejscach odczuwam
frustracje i chce mi się wyć, bo moja potrzeba ładu i harmonii nie
jest zaspokojona. Proszę odkładaj te rzeczy do kosza
w łazience”.
5. Reasumując. Kiedy już praktycznie kończy się mój turnus, widzę,
że jest to błogosławiony czas, kiedy oprócz zbawiennego - ufam -
morskiego jodu i zabiegów, jestem TYLKO DLA moich Szkrabów. Mam
cierpliwość, by po raz kolejny odpowiadać na absurdalne pytania, by
tłumaczyć, by po prostu bez pośpiechu być razem z nimi 24 godziny na
dobę, tak na 100%, bez domowych obowiązków, by ich obserwować i
cieszyć się nimi. Dochodzą tu, co prawda, inne obowiązki, ale
wszystkie wykonywane wspólnie.
6. Polecam wszystkim Mamusiom, by śmiało pisać się - w miarę
możliwości - na taki cudownie owocny czas.
eg