„Niech dziadkowie nigdy z żadnego powodu nie będą wyłączeni z
rodziny. Są skarbem, którego nie możemy odebrać nowym pokoleniom,
zwłaszcza ich świadectwa wiary” /Papież Benedykt XVI/.
Niewiele jest słów, które budziłyby tak ciepłe skojarzenia jak
„Babcia” czy „Dziadek”. Mądrość i doświadczenie Babć
oraz Dziadków są bezcennym darem przekazywanym kolejnym pokoleniom.
Ich relacja z wnukami jest zupełnie wyjątkowa i niepowtarzalna. W
pewnym okresie życia, to właśnie do nich zwracają się częściej i
śmielej, niż do rodziców, czując gdzieś podświadomie, że Dziadkowie
nas bardziej zrozumieją, wysłuchają, doradzą, nie będą się czepiać.
To Dziadkowie często dbają, aby najprostsze modlitwy nas zachwyciły,
zapadły nam w pamięć. To oni pokazują nam piękno świata, to oni dają
poczucie bezpieczeństwa.
21 i 22 stycznia świętujemy dni, o których nikt - dzieci i dorośli -
nie mogą zapomnieć. Dzień Babci rozpowszechnił się
w Polsce już pod koniec lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Ktoś
słusznie spostrzegł, że Dziadkowie są w tej sytuacji nieco
poszkodowani, dlatego pod koniec lat osiemdziesiątych, w kalendarzu
świąt obok Dnia Babci pojawił się Dzień Dziadka.
Pamiętajmy i módlmy się w tych dniach za naszych ukochanych
Dziadków, także za tych, którzy odeszli do domu Pana. Niech będą
obecni w rodzinie we wspomnieniach, opowieściach. Ilu z nas nosi ich
imię! To także dzięki nim przyszliśmy przecież na ten świat! A ilu z
nas naprawdę urodziło się dzięki pomocy i trosce Dziadków, kiedy
byliśmy pod sercem mamy! Trudno wyliczyć dobro, którego dzięki nim
doświadczyliśmy w naszym życiu.
Kochane Babcie i drodzy Dziadkowie! Żyjcie nam sto lat na ziemi, a
na wieczność – tylko w Niebie!
Wnukowie, pamiętajcie: jeżeli nic Ci nie wychodzi – zadzwoń do
swojej Babci, zadzwoń do swojego Dziadka! To prawie jak sms do Pana
Boga! W odpowiedzi znajdziesz Miłość!
Jadwiga Kulik