Dziś zatrzymamy się nad poszczególnymi częściami Liturgii Słowa.
W dni powszednie są 2 czytania biblijne. Pierwsze – ze Starego lub
Nowego Testamentu oraz czytanie z Ewangelii. Pierwsze czytanie w dni
powszednie okresu zwykłego jest odczytywane w cyklu dwuletnim
(rok I i II), tzn., że to samo czytanie usłyszymy co 2 lata.
Ewangelia pozostaje niezmienna. Święta i uroczystości mają własne
czytania. W niedziele Kościół obficiej zastawia stół Słowa Bożego. W
Liturgii niedziel i uroczystości są 3 czytania biblijne
odczytywane w cyklu trzyletnim (rok A, B, C). Pierwsze czytanie jest
ze Starego Testamentu, drugie z Nowego, a trzecie to Ewangelia.
Pierwsze czytanie jest powiązane tematycznie z Ewangelią. W roku A
odczytuje się głównie fragmenty z Ewangelii wg. św. Mateusza, w roku
B – z Ewangelii wg. św. Marka, a w roku C – z Ewangelii wg. św.
Łukasza. W Okresie Wielkanocnym zgodnie ze starą tradycją pierwsze
czytanie jest z Dziejów Apostolskich i odczytywane są fragmenty
Ewangelii wg. św. Jana. Wykonywanie czytań w Liturgii, poza
Ewangelią, jest funkcją świeckich wiernych odpowiednio do tego
przygotowanych. Czytania wykonuje się zawsze z ambony. Psalm
responsoryjny następuje po pierwszym czytaniu i jest odpowiedzią na
usłyszane Słowo Boże i pomaga w jego medytacji. Składa się z
refrenu, który wszyscy powtarzają i ze zwrotek wykonywanych przez
psałterzystę, kantora lub inną przygotowaną do tego osobę. Po
psalmie w dni powszednie, a po 2 czytaniu w niedziele i uroczystości
następuje aklamacja „Alleluja” wraz z wersetem, którą wykonujemy w
postawie stojącej przed odczytaniem Ewangelii. W okresie Wielkiego
Postu zamiast aklamacji „Alleluja” wykonuje się inną podaną w
lekcjonarzu, np. „Chwała Tobie, Słowo Boże”. Odczytywanie Ewangelii
stanowi punkt kulminacyjny Liturgii Słowa. Słuchamy jej w postawie
stojącej. W uroczystych celebracjach podczas odczytywania Ewangelii
używa się świec i kadzidła dla okazania najwyższego szacunku
Jezusowi przemawiającemu do nas w swoim Słowie. Po Ewangelii w
niedziele i uroczystości następuje homilia. Homilia wyjaśnia jakiś
aspekt odczytanego Słowa Bożego, odnosi się do tekstów zmiennych lub
stałych Mszy świętej danego obchodu liturgicznego oraz odwołuje się
do obchodzonego misterium wyjaśniając jego znaczenie. Czasem
zamiennie używa się słowa homilia i kazanie. Kazanie jest czymś
nieco innym. Nie musi odnosić się do czytań mszalnych.
Może być tematyczne, nawiązujące się do jakiegoś wydarzenia
historycznego, społecznego lub wyjaśniać pewne prawdy katechizmowe.
Homilia jest ściśle powiązana z Liturgią Słowa danego dnia i
obchodzonym misterium, dlatego jest obowiązkowa w niedziele i
nakazane święta.
za: www.diecezja.radom.pl