„Posłanie Ducha Świętego jest zawsze połączone z
posłaniem Syna i skierowane do Niego. Duch Święty, który jest
„Panem i Ożywicielem”, zostaje posłany, aby uświęcić łono Maryi
Dziewicy i w sposób Boski uczynić je płodnym; sprawia On, że
Maryja poczęła wiecznego Syna Ojca w człowieczeństwie, które
wziął od Niej”. KKK 485
Kościół nieustannie musi pytać: kim jest Jezus? Wkraczamy tu w
dziedzinę, która jest zamknięta dla naszych zmysłów. Ani rozum,
ani zmysły nie mogą poznać, co się w tej sferze dokonuje. Dzięki
Jezusowi Boska sfera życia nie pozostaje zamknięta dla świata.
Wszelkie działania Boga dla zbawienia świata mają miejsce w
świecie. Poprzedzają stworzenie i są
przez człowieka niepostrzegalne, nie naruszają praw stworzenia i
jego procesów. Działanie Boga nigdy nie rzuca się w oczy i nie
wywiera żadnego przymusu. Niezmiernie dyskretne jest działanie
Ducha Bożego. Bóg sam wkracza w nasze życie bez wywoływania
jakichkolwiek sensacji, ale z taką mocą, że Jezus – Człowiek
jest jedynym człowiekiem, w którym „zamieszkała cała pełnia”
(Kol 1, 19), a „Słowo stało się ciałem” (J 1, 14). W tajemnicy
wcielenia Bóg dał siebie
ludziom bez żadnych zastrzeżeń. Bóg nie musi zmieniać
biologicznych i fizjologicznych praw, aby zbawić ludzi. Całe
stworzenie jest zwrócone i otwarte na Boga, dlatego Jezus
narodził się tak samo, jak każdy inny człowiek. Stając się
człowiekiem, Bóg wkroczył w łańcuch ludzkich istnień.
Jaką rolę odgrywa w tym zbawczym dziele Maryja? Ewangelie
przekazują, że narodziny Jezusa wykraczają poza możliwość
ludzkiego poznania. W tym tkwi najgłębszy sens wiary, że Jezus
„narodził się z Dziewicy”. Maryja stała się prawzorem Kościoła,
który przyjmuje Jezusa. Ona uwierzyła i dla tego w swoim duchu
poczęła Jezusa wcześniej niż w swoim łonie. Jest to szczególne
miejsce zajmowane przez Maryję przy wypełnianiu przez Chrystusa
Jego ziemskiego posłannictwa.
opr.
Adam Żak