„Wierzyć w Ducha Świętego oznacza wyznawać, że
Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy Świętej, współistotny Ojcu
i Synowi i „z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i
chwałę.” (KKK 685)
Bożego Ducha nie można opisać ani objąć ludzkimi słowami. Pismo
Święte nie mówi, kim Duch jest, lecz jedynie co czyni i w jaki
sposób działa. Dla wielu bowiem Duch Święty jest zauważalny
(dostrzegalny) w istniejącej Tradycji jako zachowawcza moc
(siła) gwarantująca porządek i niezmienność. Takie
przedstawienie wpływu Ducha Świętego sprzyja
obumieraniu prawdziwych sił, jakie niesie ze sobą Jego obecność
i działanie.
Duch Boży tryska życiem, które stanowi Jego istotę. Dlatego
wyznajemy, że Duch Święty jest Panem i Ożywicielem. Duch Święty
ogarnął swą mocą Jezusa już na początku Jego ziemskiego życia,
by Go już nigdy nie opuścić. Dlatego Jezus tryska życiem.
Uzdrawia chorych, uwalnia opętanych od złego ducha, wszystkich
obdarza nowym życiem, przełamuje istniejącą
religijną tradycję.
Jezus działał mocą Ducha Bożego i stał się przyczyną głębokich
konfliktów. Nie szukał żadnych pokojowych kompromisów, które by
hamowały działanie Ducha i czyniły je wolniejszym. Jezus wnosi
niepokój (Łk 12, 51), dlatego trzeba zamknąć Mu usta, aby Duch
poprzez Jego słowa nie wywrócił ustalonego porządku. Tak
dochodzimy do określenia cech rozpoznawczych
działania Ducha Świętego. On przemawia w słowach i czynach
Jezusa. Dlatego prawdą jest, że Duch Święty, to Duch Jezusa. Tam
gdzie ktoś przemawia i działa w Duchu Jezusa, tam działa Duch
Święty. Wiara domaga się pełnego zaufania Duchowi Jezusa,
Duchowi Świętemu, który chce być Panem naszego życia i pragnie
obdarować nas nowym życiem.
opr.