„Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia” (2
Kor 6, 2b).
Tak w Środę Popielcową św. Paweł wezwał nas do nawrócenia. Rozpoczęliśmy
Wielki Post. Posypanie głowy popiołem jest tylko znakiem tego, co ma się
dokonać w ciszy i ukryciu naszego serca. Jeżeli wpuścimy tam Pana Boga, to
mogą się zdarzyć prawdziwe cuda!
Człowiek ma tendencję do odkładania wszystkiego na później, do czekania na
właściwy moment, by zacząć żyć pełnią życia. A Bóg mówi, że TERAZ jest
najważniejsze. Właśnie TERAZ, każdego dnia, podczas Eucharystii, dokonuje
się zbawienie. Żadna sytuacja się nie powtórzy, nie wróci. Weź oddech i
zacznij żyć. Nie wtedy, kiedy skończysz studia; nie wtedy, kiedy założysz
rodzinę; nie wtedy, kiedy zrealizujesz się zawodowo lub dostaniesz awans;
ale właśnie w tym momencie. Bóg powołuje Cię do aktywnego życia u Jego boku.
Wstań ze swojej wygodnej kanapy, swoich przyzwyczajeń, lenistwa, żalu.
Życie dzieje się właśnie w tej chwili i już nigdy nie będziesz miał szansy
przeżyć jej równie wspaniale. Zwróć TERAZ bardzo mocno swoją uwagę ku Bogu i
ku swemu sercu i pomyśl nad tym, co możesz zrobić, aby naprawdę poczuć, że
czas nie ucieka Ci przez palce.
W naszym Domu – w Kościele świętym – czekają nas Nabożeństwa Drogi krzyżowej
i Gorzkich Żali, rekolekcje wielkopostne, Misterium Męki Pańskiej...
Wszystko po to, aby jak najlepiej przeżyć ten „czas upragniony” i „dzień
zbawienia”. A w Wigilię Paschalną całym sercem zaśpiewać: „Alleluja! Pan
zmartwychwstał!”. Przede wszystkim w moim życiu.
opr.
Jadwiga Kulik
