Czy to prośba do nieba
Czy głośna spowiedź moja
Nie wiem
Chrystusie
Uwielbiam ciszę
W ciszy własny oddech słyszę
Z Tobą lepiej mi się rozmawia
Przed Tobą
Nie muszę udawać
Że jestem kim nie jestem
Bywa że w ciszy
Ciebie nie słyszę wtedy
Wiersz piszę
I tylko nie wiem
Czy to poezja
Czy rachunek sumienia
W słowa ubrany
Nie wiem
Czy Tobie się skarżę
Czy nad sobą użalam
Piszę
O nostalgii za tym co minęło
O miłości której zawsze mało było
O nadziei która niekiedy gaśnie
I tylko Ty JESTEŚ
Z miłosierdziem swoim tam
Gdzie zawsze byłeś
Chrystusie
Kim jestem i co mam
Od Ciebie mam
Odezwij się do mnie czasem
Twoja cisza mnie niepokoi
Jadwiga Kulik