Nieskalanie biały puch
Pokrył świerki, sosny, brzozy
No, dosłownie wszystko - całą Ziemię!
Płoną różnokolorowe lampki
Na cudownie pachnących lasem choinkach;
Świętuje całe ludzkie plemię...
A gdy pierwsza, ciepła, przyjazna gwiazdka
Na cichym, grudniowym niebie zabłyśnie
To czas jedyny, może niepowtarzalny moment
By w serdecznym geście przebaczenia
podać sobie wzajemnie dłonie
I objąć się, uściskać serdecznie
Pamiętając o tym, że wszyscy
dziećmi Jednego Boga jesteśmy
I kiedyś, tam, w cudownym Niebie u Niego
Będziemy cieszyć się wiecznie...
Warto więc już dziś przebaczyć sobie
To, co może złe jest w naszym życiu
Otrzeć łzę wzruszenia (A tak od niechcenia, gdzieś w ukryciu...)
Z radością przełamać się opłatkiem śnieżnobiałym
I uroczyście zaśpiewać głosem wzruszonym od łez z lekka
nabrzmiałym:
„BÓG SIĘ RODZI,
MOC TRUCHLEJE...”
Po Wigilii zaś, gdy choinki
w przytulnych domach
srebrem i kruchymi, tęczowymi bombkami
kolorowo lśnią,
A nasze maleństwa w łóżeczkach
już śpią,
Przejdźmy się przepiękną, grudniową nocą
Do wielkich bazylik, czy wiejskich kościołów
na PASTERKĘ...
By oddać pokłon Bogu Jednorodzonemu
w bielutkim opłatku Komunii świętej utajonemu
I przyjmijmy Go do swych czystych serc
Ofiarujmy Małemu Jezusowi
Całych siebie;
Powiedzmy Mu wszystko!
Z pewnością poczujemy się wtedy
Jakbyśmy już byli w tym przepięknym Niebie
Tak... Cuda może zdziałać
Święta, cicha Noc Grudniowa...
Katarzyna Wilczyńska