O Pani Fatimskiej – Matce Przenajświętszej

opowieść poetycka

Hen, daleko od przepięknej Polski
leży inny kraj – słoneczne Portugalia,
Która słynna jest po wszystkie czasy
w całym świecie. Przecież wszyscy chyba doskonale wiecie,
że tam właśnie jest cudowne miejsce 
co FATIMĄ zwie się od stuleci…
Tam to właśnie trójce małych dzieci:
Franusiowi, Łucji i Hiacyncie
Matka Boża – Przenajświętsza Pani,
W piękny złoty dzień się objawiła;
W śnieżnobiałej szacie, przecudowna!
Była dla nich taka śliczna, dobra, miła;
Wiele rzeczy ciekawych im mówiąc
rozkochała w sobie trzy małe istotki.
Za grzeszników modlić się prosiła
i za wszystkich żyjących na Ziemi
Aby dobry Pan Bóg
wszystkich ludzi wziął kiedyś do Nieba.
I gorąco dzieci namawiała 
by z różańcem się nie rozstawały
bo On właśnie właśnie jest rękojmią pewną
Aby dostać się do Niebiańskiej chwały!
W pewnej chwili Ta Przecudna Pani
piekło buchające ogniem pokazała,
właśnie Łucji, Franusiowi, Hiacyncie
Smutek wielki pokazała Jej twarz.
Powiedziała wówczas: „Tam to właśnie dostają się dusze tych,
co nienawidzą Boga”; grzesząc wciąż zapamiętale,
Ale wy tam nigdy nie pójdziecie,
Bo posłuszni moim słowom, wiecie już
jak najlepiej na Ziemi żyć trzeba,
By Ojczyzną Wieczną, Piękną było Niebo
Tak, cudowne, pachnące liliami, śnieżnym bzem,
dźwięczące muzyką…
A to przecież wszystkich ludzi jest głównym celem
i największą, najważniejszą potrzebą…
Proszę Was, słuchajcie słów moich
Ja od Boga Świętego przysłana
Błagam wszystkich – pokochajcie Pana!!
I do dzisiaj trwamy w tej miłości
do Najświętszej Matki oraz Boga
i – każdego „trzynastego”(maja-października)
Hołd składamy w procesji
Czcimy Panią Fatimską i Niebo
Więc opuszcza nas wszelaka trwoga…
- Matko, nie opuszczaj nas, błagamy!

 

Katarzyna Wilczyńska