Nad rwącą spienioną wodą górską
zielono – srebrną o białych grzywach
skaliste różowo- białe wznoszą się
Pieniny
Pyszniąc się niezwykłą swą urodą.
To polskie, jakże piękne góry!
Jedna ze skał srebrno - różowa
tamta znów - siwa.
Przeważnie jednak pienińskie skałki
Szczycą się bielą nieskalaną
i dumnie wznoszą się tu od wieków
W głęboką zieleń strzelistych świerków
górskich odziane.
I Trzy Korony i Sokolica i szereg
innych pienińskich gór
są takie piękne, niczym królewny
jak z baśni - Króla górskiego „ Siedem
cór”
Stojąc, w zachwycie spoglądając na
swe odbicia
w Dunajca toni
A złoty, piękny dzień wakacyjny
Widoczne są w nim- „ jak na dłoni”
Wstęgą Dunajca opasane
patrzą, jak płyną górskie tratwy
I – śmieją się – uradowane
widokiem rozbawionej dziatwy
i kolorowym tłumkiem miejskim
na każdej tratwie z flisakami
Tak. Śliczne są Pieniny
o każdej porze nocy, dnia…
każdy wiec nimi się zachwyca,
będąc na spływie, kiedy się da…
A ja – dziękuję Dobremu Bogu,
że stworzył tak cudowny świat
Pieniny moje ukochane
To świeży, rześki, przesycony zapachem
żywicznym,
miętą i macierzanka
wakacyjny, rozpalony złotem słońca
- świat.
Katarzyna Wilczyńska