Nasze życie niczym kalejdoskop
piękny, jak stubarwna tęcza - kolorowy...
Każde jego szkiełko, to dany nam
od Pana Boga - Najlepszego Ojca
kolejny dzień wiosny, lata, jesieni,
czy błękitnej zimy
kolejny dzień nowy...
A to życie jest tak cenne jak najdroższy skarb.
Są dni piękne, o cudownych barwach
Dni świetliste, kiedy chce się śmiać ze szczęścia,
obejmować każdego człowieka
przyjaciela czy też wroga;
I radośnie mówić mu: „Tyś mój brat!”
Gdy dni piękne, rozświetlone szczęściem
Człowiek, każdy człowiek, chciałby wtedy kochać
cały świat...
Lecz przychodzą dni, gdy szarość, smutek,
a niekiedy - ludzki żal,
Bo spotkało cię coś złego, coś nie tak...
Nie wiedzie się nic... i przykro ci tak
Chodzisz zły, że smutną miną,
I po prostu najwyraźniej czegoś brak...
A za oknem siąpi srebrna mżawka;
Kiedy czarne drzewa mokną wokół
i smoliste wrony kraczą głośno,
To z tęsknoty za złocistym latem
Łza goryczy zakręci się w oku...
Pomyśl wtedy: Świat już taki jest,
że raz dobrze, nawet bardzo, a raz - źle...
Dni człowiecze jak w kalejdoskopie
Układają się w misterne wzory
Przebiegają, tak jak w tej zabawce kolorowej
Najróżniejsze kształty, wzory
mnóstwo barw...
A ty - zabawiając się kalejdoskopem
Wzrok wytężasz, obracając nim,
I ciekawi cię, co znów zobaczysz...
Takie piękne są i nasze dni;
Układają się w mozaikę barwną
Tak chce Bóg - Najlepszy Ojciec nasz.
A ty - budząc się każdego ranka,
Daj każdemu na „dzień dobry” uśmiech swój
I podziękuj Bogu, że - znów dzień.
Oddaj Ojcu Niebieskiemu każdą chwilę
I Najświętszej Matce pokłoń się,
A zobaczysz - znikną wszystkie smutki
I takiego dnia nie przesłoni żaden cień!
Pana Boga stawiaj zawsze na naczelnym miejscu
A przekonasz się - przeżyjesz szczęśliwy,
Bo życie - jak najcudowniejszy kalejdoskop.
Sprawdź to sam...
Zaczynając z Dobrym Bogiem
wszystkie swoje dni...
Katarzyna Wilczyńska